Zoveel nieuwe indrukken

Op het moment dat ik dit typ is het precies drie weken geleden dat mijn reis begon. Nou ik kan je vertellen, dat voelt eerder als drie maanden! Afgelopen week is er weer zoveel gebeurd, zoveel nieuwe dingen gezien en gedaan. Heel eerlijk is dit super leuk en moeilijk tegelijk. Het kost tijd om deze plek voor 8 maanden als mijn thuis te maken. Gelukkig heb ik hele leuke mensen om me heen die dat een stuk gemakkelijker maken, en die me heel erg steunen en helpen. 

Visa      De vorige blog had ik jullie verteld dat ik afgelopen week naar immigratie zou gaan voor mijn visa. Helaas ging dat niet door. Er waren een aantal gegevens nog niet op orde. Tja, Zambia :-). Komende woensdag, 25 juli, is nu de dag (fingers crossed!). Het moet dan ook wel echt gebeuren want het visa waar ik nu mee in het land ben, is maar 30 dagen geldig.

Ervaringen      Ik zei net al dat ik weer heel veel nieuwe dingen meegemaakt heb. Vorige week zondag, 5 juli, ben ik naar een Zambiaanse kerk geweest. Dat was wel even wennen! Wat ik van te voren al verwacht had kwam uit: ze waren allemaal heel gedreven en enthousiast. Ze beginnen hier rond 09:00 met een bijbelstudie. Daarna, rond 10:00 begint dan de dienst. De manier waarop ze zingen klinkt echt prachtig! Ze staan in een kring en zingen a cappella. Zo mooi in harmonie. Ik denk dat ze daarom ook in een kring staan, zodat ze elkaar goed kunnen horen. Gelukkig hadden ze bij deze kerk geen geluidsboxen. Daar houden ze hier nogal van. Zelfs in kleine ruimtes gebruiken ze die, waardoor het geluid echt super hard is. Het kan ze niet hard genoeg zijn. Tijdens de preek zegt degene die preekt na bijna elke zin; Halleluja, en dan zegt de rest: Amen. Haha, zo gaat het dan de hele preek door. Helaas zijn ze hier in de kerken nogal gewend om voor de kinderen God te gebruiken als manier om de kinderen 'rustig'  te houden. 'De strenge God'. Bijvoorbeeld: als je niet goed doet, wordt je gestraft. Dit is gelukkig niet bij elke kerk het geval, maar helaas wel bij velen. Ik hoop dat ik op een gegeven moment op een bepaalde manier de kinderen over de liefdevolle God kan vertellen. Roos is hier ook mee bezig, door bijvoorbeeld een kinderboek te schrijven. Maar dat kunnen jullie op hun website lezen.

Maandag 16 juli ben ik naar het ziekenhuis geweest. Ik moest een gezondheidsverklaring hebben voor mijn visa aanvraag. Voordat ik daar verder over vertel is het handig dat jullie weten dat veel zambiaanse mensen de blanken zien als mensen die veel geld hebben. Veel, en weer zeg ik niet iedereen, proberen daarom op vele manieren geld te 'verdienen' aan een blanke. Bij het ziekenhuis proberen ze de blanken zover te krijgen dat ze 'de snelle manier' nemen. Dat betekend: een tussenpersoon regelt dat je heel snel bij de dokter terecht kan en snel klaar bent. Dan moet je die tussenpersoon betalen omdat die dat geregeld heeft. Deze manier is heel oneerlijk tegenover alle andere mensen. Daarom hadden Jan en ik, Jan ging mee naar het ziekenhuis, van te voren al besloten dat we daar niet op in zouden gaan en de normale route wilden nemen. Wat wel zou betekenen dat het uren kon gaan duren. Helaas is dit niet helemaal gelukt. Er kwam een tussenpersoon, Jan vertelde hem dat hij de normale route wilde doen en we dachten dat hij dat begrepen had. Toen we geroepen werden om naar binnen te gaan, ze controleren buiten altijd eerst of je wel geld hebt voor wat je wil anders word je niet geholpen, werden we gelijk naar een dokter gebracht. Die vulde heel snel het formulier in en ineens stonden we na 10 minuten weer buiten. Tja, dat was niet helemaal de bedoeling. Volgende keer (in andere situaties dan, ik hoop niet meer naar het ziekenhuis te hoeven) van te voren het maar nog duidelijker aangeven. Of het gewoon heeeel vaak zeggen.

Dinsdag-, woensdag-, en donderdagochtend heb ik weer lesgegeven. Het blijft soms puzzelen om tegelijkertijd leerstof te herhalen en uitdaging te geven. Gelukkig vinden Yaelle en Eloïse het allebei nog steeds heel erg leuk om nieuwe dingen te leren, wat het voor mij ook makkelijker maakt. 

Vrijdag ben ik met Jan, Roos en de kinderen naar drie projecten van OM geweest. Zij waren ook nog niet ergens anders geweest dan Mercy House, waar zij werken, dus voor hun ook een leuke kans om te zien wat OM nog meer doet. Voor mij was het vooral om te zien waar ik me eventueel bij aan zou kunnen sluiten om in de middagen te gaan helpen. Als eerst gingen we naar Bethesda. Bethesda is een school voor Special needs kinderen. Kinderen met een handicap. Dit kan van alles zijn: niet kunnen lopen, een ledemaat missen, verstandelijke beperking. Vaak krijgen die kinderen geen kansen. Ze kunnen niet naar school, leven onder erbarmelijke omstandigheden en worden vaak genegeerd of uitgelachen door anderen. Ze worden zelfs vaak binnen gehouden, zodat de buitenwereld ze niet kan zien. De zambiaanse vrouw die meegeholpen heeft om Bethesda op te zetten heeft echt een hart voor deze kinderen. Zoals ze het zelf zei is dit haar purpose, de plek waar God haar wil gebruiken. Zoals op de foto te zien is zijn er twee gebouwen. In het voorste gebouw zit een klaslokaal en een ruimte voor fysiotherapie. Het gebouw rechts heeft twee lokalen. De kinderen krijgen onderwijs, maar doen daarnaast ook spelletjes, sport, gebedsbijeenkomsten of andere activiteiten. Helaas gebeurt het vaak dat als een vrouw een gehandicapt kind krijgt, de man haar in de steek laat. De vrouw staat er vaak dan helemaal alleen voor. Deze plek is dus voor de kinderen maar ook voor de moeders een zegen. Nadat we een rondleiding kregen door Bethesda gingen we naar Makwati Community School. Dit is een school voor wezen. Het staat in een van de meest arme wijken in Zambia. Makwati is een wijk waar veel prostitutie, alcohol problemen en werkeloosheid voorkomt. Ook wonen er veel buitenechtelijke en verlaten kinderen. Heel veel kinderen hebben daarom geen kans om naar een school te gaan en onderwijs te krijgen. Met deze school proberen ze de cirkel te verbreken en ervoor te zorgen dat de kinderen hoop krijgen en kans op een nieuwe toekomst zodat ze niet ook in de kinderarbeid of seksindustrie terecht komen. We kregen een rondleiding van een hele aardige Zambiaanse vrouw, die zelf ook les geeft aan een van de klassen. Je zag aan haar dat ze met heel veel plezier en passie daar werkt om de kinderen een toekomst te geven. De klassen zien er niet zo uit als we in Nederland gewend zijn, maar voor een school in Zambia wel heel luxe. Als laatste zijn we naar AIDSLink geweest. Aids link international is een andere organisatie maar ze werken samen met OM om mensen met HIV te helpen door counseling, bemoediging en discipelschap. Mensen met HIV leven vaak in angst om afgewezen te worden door vrienden, familie of hun community. Daarnaast doen ze nog veel meer dingen: tudor klassen na school voor kinderen, HIV preventie klassen, bijbelstudies en HIV controles. We hebben hier helaas niet veel van gezien, want ze waren gesloten de dag dat wij gingen kijken. Misschien dat dit nog een keer komt. Dit allemaal bij elkaar was heel veel informatie. Ik moest het dan allemaal ook even laten bezinken. Komende week ga ik een keer kijken bij Mercy house. Dit is de kinderopvang waar ook Jan en Roos werken. Daar ben ik namelijk nog niet geweest. 

Op dit moment weet ik nog niet waar ik wil gaan helpen. Ik merk dat ik het lastig vind om te bedenken wat mijn plek zou kunnen zijn. Daarom heb ik besloten dat ik hier vanaf september mee zou willen starten. De maand augustus is namelijk een vakantie maand. Alle projecten zijn dan gesloten. Het lijkt me dan een goed plan om de komende tijd hier nog verder over na te denken, voor te bidden en met anderen over te hebben. Natuurlijk blijf ik tot de vakantie wel gewoon lesgeven en wie weet wat er nog meer op mijn pad komt. 

Gisterochtend heb ik geholpen met het opknappen, schoonmaken/verven, van de preschool op het OM terrein. Dit is een soort kleuteropvang waar de jongste kinderen heen kunnen. Er waren heel veel ouders en medewerkers van de preschool aanwezig om te helpen. Het was fijn om even iets praktisch te kunnen doen. Daarna ben ik met Jan, Roos en de kinderen naar Palm Tree Farm geweest. Dit is een plek met een speeltuin waar de kinderen heerlijk kunnen spelen. Maar ook een plek om te relaxen en te genieten van de natuur. Het was heerlijk om even te 'ontsnappen'  aan alles en alleen te genieten. 

Zo, dat was het weer. Oja, Eva, mijn andere huisgenoot, is afgelopen vrijdag teruggekomen. Ze blijft nu sowieso de maand augustus hier. Zij is al 6 jaar in Zambia, en woont hier nu officieel. Heel interessant om al haar verhalen en ervaringen te horen! Verder heb ik pindakaaskoekjes gebakken (pindakaas is hier heel goedkoop), ben ik nog wat uitvergrote mieren en sprinkhanen tegengekomen en natuurlijk wat supersnelle salamanders. Tja, Afrika.

Komende week      Morgenmiddag gaan we kijken voor een fiets, yeey! Ik hoop dat we iets kunnen vinden. Dat zou wel heel fijn zijn. Zoals ik al zei ga ik woensdag naar immigratie. Als het doorgaat. Verder zie ik wel weer wat er allemaal gaat gebeuren :-). Ik houd jullie op de hoogte!

Gebedspunten      Zouden jullie mee willen bidden voor mijn visa? Willen jullie meebidden dat het dit keer wel doorgaat en dat het in 1 keer geaccepteerd word? Verder zou ik graag gebed willen hebben voor mijn plek hier. Dat ik er achter mag komen wat mijn plek is om te helpen en op welke manier.