Some catching up to do Deel 2

10 september 2018 - Kabwe, Zambia

Zo waar was ik gebleven..? Oja vakantie. :-) Zoals ik al zei ben ik met een paar families, waaronder ook Jan en Roos met de kinderen, naar Lake Kariba geweest. Er zijn verschillende plekken waar je heen kan gaan om te genieten van het meer. Wij zijn naar Sandy Beach geweest. Een toepasselijke naam want er was inderdaad een Sandy Beach. Al was het wel een kleine beach want het water stond heel hoog. Maar goed, genoeg ruimte voor de kinderen om te spelen. Naast het grote meer was er ook een zwembad waar iedereen vooral van genoten heeft. (Het idee dat er heel misschien een minikansje was dat er een krokodil of nijlpaard in de buurt was, was voor de meeste genoeg reden om lekker in het zwembad te zwemmen in plaats van in het meer). Want ja, die schenen er te zijn. Ergens. Gelukkig (of helaas, het is maar net hoe je het bekijkt) hebben we geen krokodil voorbij zien komen. Maarrr suprise, suprise, kwamen er op de laatste avond ineens wel 2 nijlpaarden langs zwemmen. Door de scherpe blik van Jan werden ze gespot. En ja, ze waren best dichtbij. Wij natuurlijk met de hele groep op een holletje achter die beesten aan. Op een veilige afstand natuurlijk. We hadden uiteindelijk het geluk dat er een half uit het water kwam om te gaan poepen… Super leuk om te zien natuurlijk. Gelukkig ging hij (of zij, we vermoeden een zij) daarna nog even uitgebreid gapen zodat we de grote, gevaarlijke bek konden bewonderen. Helaas zijn die beesten zo snel dat er geen goede foto’s genomen konden worden. Maar even alle gekheid op een stokje, het was wel fantastisch om te zien! Natuurlijk weten we allemaal hoe een nijlpaard eruit ziet, maar om hem in zijn eigen leefomgeving te zien, is toch wel extra bijzonder. Verder was de vakantie heel relaxed en konden we allemaal wat nieuwe energie bijtanken. Echt een super vakantie! Voor mij was het ook heel fijn om de andere families een beetje te leren kennen. Dat geeft toch het idee dat ik hier niet helemaal in mijn uppie zit. 


Dat mensen leren kennen gaat goed. Er worden vaak braais (eigenlijk gewoon een bbq maar dan op z’n afrikaans) georganiseerd of andere activiteiten. Dat helpt wel om wat nieuwe mensen te leren kennen. Dat heeft natuurlijk ook wel tijd nodig. Verder kan ik het heel goed vinden met mijn 2 huisgenoten, wat zeker een grote zegen is! Want ja, er zijn momenten dat ik me afvraag wat ik hier eigenlijk doe. En dan helpt het om mensen, zoals Jan, Roos, Eva en Carmen, om me heen te hebben waar ik even mijn ei kwijt kan. Niet dat ik er weleens spijt van heb, nee helemaal niet. Maar soms is het wel eens lastig omdat er zoveel nieuwe dingen zijn en ik daarnaast nog zoekende ben met wat ik hier allemaal kan doen. (Daar ben ik al stappen in aan het zetten, maar daar kom ik straks op terug).


Zoals ik al zei had ik van 13 t/m 17 augustus de tijd om de komende tijd voor school te plannen. De afgelopen weken zijn we bezig geweest met het thema: mijn lijf. Op de foto’s kan je een beetje zien wat we tot nu toe, onder andere, gedaan hebben. Ik merk dat het heel fijn is om met een thema te werken, omdat ik daar dan verschillende lessen aan kan verbinden. Voor Yaelle heb ik, naast de doelen die gehaald moeten worden in een leerjaar, ook wat methodes die ik kan gebruiken. Maar voor Eloise heb ik dat niet. Dan is het fijn om een soort kapstok te hebben waar ik lessen aan kan ‘ophangen’. Yaelle en Eloise vinden het ook heel leuk en zijn elke keer weer benieuwd wat we de volgende keer gaan doen. Verder is Yealle op het moment vooral bezig met nog beter leren lezen en begint ze te oefenen met sommetjes maken. Eloise kan al de cijfers t/m 10 herkennen en kent alle vormen. Daarnaast zijn ze beide super goed in Engels, maar dat kan ook bijna niet anders met allemaal Engels sprekende vriendjes en vriendinnetjes. Het zijn echt super lieve, gezellige en slimme leerlingen :-D. Bof ik even!


Afgelopen woensdag ben ik met Jan en de kinderen naar de Bathesda run geweest. Bathesda is die school voor kinderen met een handicap. OM organiseerde een dag met verschillende activiteiten die ze konden doen. Waaronder een run. Wij gingen erheen om ze aan te moedigen. Het was echt super om te zien hoe enthousiast ze waren. En ondanks hun handicap renden ze op hun hardst. Ook een goede kans om Yealle en Eloise meer te leren over wat een handicap is. Wat helemaal goed uitkwam met het thema!


Gisteren heb ik samen met Jan en Roos de kinderkerk geleid in een Zambiaanse kerk waar we een tijd terug ook een keer geweest waren. Toen we binnenkwamen werden we begroet door gezang en geklap. Een lied wat hier veel gezongen wordt is: There’s no one like Jesus. (Roos heeft een filmpje opgenomen waarin ze ook dat lied zingen, die is te vinden bij Videos). Wij hadden ook wat Engelse liedjes voorbereid die we, onder begeleiding van mijn gitaar, de kinderen aangeleerd hebben. Leuk detail is: ze zingen hier allemaal zo hard dat je soms de gitaar helemaal niet kon horen XD. En voor ons gevoel moesten we soms bijna schreeuwen om ze de liedjes aan te leren. Maar aan de ogen van de kinderen kon je zien dat ze er heel erg van genoten, en daar deden we het voor. Na het zingen ging Roos een verhaal vertellen, van het verloren schaap. Gelukkig was er iemand die het Engels kon vertalen naar Bemba, want veel kinderen kunnen geen Engels of maar een klein beetje. Toen het verhaal klaar was kregen ze een papier waar Roos een schaap op getekend had, samen met wat ‘wol’ (watjes) om zo de schaap wol te geven. Ze vonden het heel leuk om te doen! Na het knutselen ging Jan buiten nog wat spelletjes met ze doen. Het grappige is dat er in het begin misschien 25 kinderen waren maar dat er op een gegeven moment denk ik wel een stuk of 40 waren. Heerlijk om iets voor ze te kunnen betekenen en tegelijk een goede boodschap mee te geven: dat God van je houd en naar jou op zoek is. Dat was (deels) toch de rede waarom ik hier heen gekomen ben. Om iets voor de mensen hier te kunnen doen en ze te vertellen dat ze waardevol zijn. Het plan is om dit vaker samen te gaan doen, kinderkerk geven. Ik heb daar in elk geval heel veel zin in! 

Vooruitblik           Ik zei net al dat ik al wat meer plannen heb van wat ik hier wil doen. Als eerste heb ik besloten 1 of 2 uur in de week Engels les te gaan nemen. Ik ontmoette een Zambiaanse vrouw op een verjaardagsfeestje die ook Engelse les geeft aan volwassene. Samen met een Duitse vrouw die hier al een tijdje woont. Omdat ik een Study Permit heb, wil ik ook wel iets gaan ‘studeren’. Mijn Engels is prima, maar het kan altijd beter. En omdat het in Nederland niet gelukt was een cursus te doen, is dit een goede mogelijkheid. Als tweede ga ik ‘meelopen’ met een vrouw, zij is ook zendeling hier. Zij geeft zwemles aan kinderen. En omdat Yaelle en Eloise graag willen leren zwemmen, ga ik leren om zwemles te geven. Daar heb ik heel veel zin in! Dat betekent dat ik nou 2 dingen heb gevonden om te ‘studeren’, en het voor mijn gevoel goed zit met mijn Study Permit. Als derde wil ik graag op donderdagmiddag iets gaan doen in Mercy House. Wat dat wordt laat ik jullie nog weten. Er zijn sinds vorige week 2 Nederlandse meisjes aangekomen die ook in Mercy House gaan helpen. Waarschijnlijk ga ik met hun iets doen, maar daar zijn we nog over aan het praten. Ik houd jullie op de hoogte!


Zo, dat was een hoop informatie! Volgende blog zal iets sneller komen dan ik nu gedaan heb, scheelt een hoop inhalen XD. 


See you next time!

Foto’s

3 Reacties

  1. Naomi:
    12 september 2018
    Poepende nijlpaarde is te hylarisch voor woorden. En wat een top plannen heb je! Ik ben heel benieuwd hoe het verloopt!
  2. Marjan Smit:
    14 september 2018
    ja, echt jammer dat ze niet stil wou staan voor de foto:)
    mooie plannen, Judith. Veel zegen !
  3. Alice Guliker:
    15 september 2018
    Hoi Judith.
    Ben er even voor gaan zitten, wat een verhalen en belevenissen heb je opgeschreven .
    Fijn om te lezen dat het goed met je gaat , en dat je steeds meer je draai kan vinden .
    Wij wensen je heel veel succes met al je plannen .
    Groeten en veel liefs van Gert-Alice-Yoeri en Leon