Some catching up to do

Hallo Allemaal!

Long time no see :-). Sorry to keep you waiting. Tijd gaat soms zo snel hier, dat ik me afvraag waar het gebleven is. Afgelopen 1,5 maand is er weer heel veel gebeurd. Beetje een gekke maand, want zoals ik in mijn vorige blog al verteld heb: in de maand augustus is het hier vakantie. Wat betekend dat het allemaal een beetje anders loopt. Maar ik zal beginnen bij het begin.

30 juli ben ik met Jan en Roos en de kids naar Mercy House geweest. Mercy House is een dagopvang voor kinderen in Makululu wat opgestart is in 2012. Makululu is de tweede en een van de armste sloppenwijken in Sub-sahara Afrika (Dat zijn alle Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara). Ik was heel benieuwd. Natuurlijk had ik al wel wat foto's gezien van Jan en Roos, maar het is toch altijd anders om er zelf heen te gaan en het met eigen ogen te zien. Mercy house bestaat uit twee delen: het ene deel is waar de kinderen les krijgen, waar ze eten, sommige naailes krijgen en de bibliotheek. Bij het andere gedeelte staat een klein gebouwtje waar Rozemarijn (Roos) haar therapie doet (en wat ze echt super mooi geschilderd heeft! Ja die ramen en deur en met de olifant heeft ze echt zelf geschilderd!), een tuin die Jan geholpen heeft met aanleggen en waar eten wordt verbouwd dat de kinderen nu ook al krijgen en een huis wat Safe House genoemd wordt. Hier worden maximaal 6 meisjes opgevangen die beter niet thuis kunnen wonen. Er zijn 2 'mama's' die elk een paar dagen in het Safe house wonen. Een soort begeleiders. Als je meer wilt weten over wat Jan en Roos doen in Mercy House kijk dan even op hun website: https://www.vuurtjesinafrika.nl. 

Oke, terwijl ik dit aan het typen ben begint het buiten ineens te regenen! Voor het eerste in maanden.. Volgens mij 4 maanden. Ik moet wel eerlijk zeggen, het stelt niet heel veel voor, een paar druppels, helemaal vergeleken met Nederland, maar goed het is leuk voor de afwisseling XD. En het ruikt heerlijk, lekker fris!

Van vrijdagavond 3 augustus t/m maandag 6 augustus was de Love Africa conference. Dat is een conferentie die georganiseerd wordt door OM Zambia en waar allemaal mensen van over de hele wereld naar toe komen. Veel zijn ook zendelingen die in een ander Afrikaans land werken. Of die een tijd in Zambia geholpen hebben en terugkomen voor de conferentie. Ik denk dat je het wel kan vergelijken met Opwekking, alleen dan veel kleinschaliger. Ik heb een foto gemaakt van het programma, dan krijg je een beetje een idee over wat ze doen. Ze proppen de hele dag vol met workshops, diensten en gebedstijd. Ook komen alle verschillende OM landen in Afrika aan bod om te vertellen hoe het met hun project(en) gaat. Wat ik vooral heel mooi vond was de opening. Ze lieten met vlaggen zien hoeveel verschillende landen er aanwezig waren (hier heb ik ook een filmpje van gemaakt, die kan je zien bij videos). Dat was echt gaaf om te zien! Zoveel verschillende nationaliteiten. Er werd ook een openingsdans gedaan door de kinderen van zendelingen van OM Zambia samen met zambiaanse kinderen. Dit ontroerde me om te zien. Voor kinderen maakt het echt niet uit waar je vandaan komt, of je nou blank of zwart of bruin of geel of weet ik veel wat voor kleur bent. (Maar ik heb dan ook wel een zwak voor kinderen XD). Op de conferentie heb ik voor het eerst nshima gegeten. Dit is typisch zambiaans eten. Het lijkt heel erg op rijst, maar is veel steviger meer de substantie van brood. Ze eten het ook met hun handen. Vaak wordt het samen gegeten met soep of een stew. Het is gemaakt van maismeel. Elke Zambiaan eet nshima. Ik vond er zelf niet veel aan, er zit weinig smaak aan en als je het op hebt voelt het als een homp ik je buik. Maar veel mensen eten het hier omdat ze niet anders kunnen. Het is de goedkoopste optie. Ze kunnen zich vaak niet iets anders veroorloven. Ze eten dus weinig gevarieerd, wat vaak ook veel gezondheidsproblemen oplevert. Maar ze kunnen gewoon niet anders, want ze hebben niet meer geld. Dan is het toch wel fijn dat ze deze optie hebben, en zoals ik al zei vult het goed. Daarnaast zijn ze het gewend en vinden de meeste het ook lekker om te eten. 

Op woensdag 8 augustus werden we ineens wakker geschud uit onze slaap. En dan bedoel ik ook letterlijk 'geschud'. Het was heel gek want ik sliep nog half maar voelde wel dat de grond, en daarom eigenlijk het hele huis aan het trillen was. In mijn hoofd dacht ik eerst dat er gewoon een zware auto voorbij reed, daarna schoot er ineens door mijn hoofd: misschien is het wel een aardbeving! Daar moest ik wel een beetje om lachen want zeg nou zelf: een aardbeving? Toen viel ik weer in slaap. De volgende ochtend werd er ineens in de buurtapp-groep gevraagd wie er nog meer de aardbeving om 4.30 in de morgen gevoeld had. Ooooh, het was dus toch een aardbeving.... Waarschijnlijk was het een naschok van een andere aardbeving, want het was echt niet zo heftig en heel snel weer voorbij. Maar toch. Ik kan nu officieel zeggen dat ik een aardbeving overleefd heb! Haha okeoke, misschien stelde het niet zoveel voor. Maar toch leuk om te zeggen XD. 

4 augustus was Yealle jarig. 6 jaar alweer! Ze vierde het op 10 augustus omdat Roos' ouders die week ook aankwamen. Dan konden die erbij zijn. Ze vierde het door 's ochtends een 'engels' feestje te geven, oftewel met alle andere zendeling kinderen die niet uit Nederland komen, met allemaal Nederlandse spelletjes. Bijvoorbeeld koekhappen met zanddeegkoekjes, estafette met ei op een lepel en wolf hoe laat is het.  En 's middags een Nederlands feestje in de speeltuin met pannenkoeken, samen met een andere Nederlandse familie die op de OM base woont. Was heel gezellig.

Ik heb mijn eerste echte kameleon gezien! Echt super mooi om in het echt te zien. Hij (of zij, dat was moeilijk te zeggen) veranderde ook van kleur! Heel cool :-D. Eens kijken of jij hem (of haar) op de foto kan spotten.

Van 7 augustus t/m 26 augustus hadden Yaelle en Eloise ook vakantie. Dat hadden we afgesproken omdat Roos' ouders 8 augustus aan zouden komen. Wat dus betekende: ik ook. Nou kan ik je vertellen: het voelt heel gek om vakantie te hebben als je het idee hebt dat je nog maar net met iets begonnen bent en net een beetje in een ritme begint te komen. Maar goed, aan de andere kant ook wel mooi meegenomen. In de tweede week van 13 t/m 17 augustus had ik dan namelijk alle tijd om school voor te bereiden voor de komende tijd. Helemaal omdat ik veel zelf moet uitzoeken was dit heel fijn. In de derde week ben ik zelf met wat families op vakantie geweest naar Lake Kariba. Dit is een meer op de grens van Zambia en Zimbabwe. Heerlijk was dat! Maar daar vertel ik later meer over :-).

Het gebeurd hier nog wel eens dat de stroom uitvalt. Moeilijk te zeggen waardoor dat komt, kan van alles zijn. Niet altijd even handig, helemaal niet als je aan het koken bent. Maarja, wat doe je eraan. Natuurlijk: kaarsen. Af en toe is er hier dus een romantisch sfeertje, een echt candle light dinner bijvoorbeeld. Tip: doe thuis ook eens een keer net alsof je stroom uitvalt. Steek gewoon gezellig wat kaarsen aan tijdens het eten. En je krijgt gelijk een idee hoe het is om zonder elektriciteit te leven. Ik kan je zeggen, dat is best een gekke gewaarwording. Omdat we dat in Nederland eigenlijk helemaal niet kennen.

Puppies!! Oke ik weet wat je denkt: dat is ineens heel wat anders, maar ik moet het gewoon wel even erin zetten. Want wat zijn ze schattig! En zo klein nog.. Ik was bij vrienden op hun boerderij en hun buurvrouw had puppies. Natuurlijk konden we het niet laten om er even langs te gaan en te knuffelen. En ik weet niet wat het was, maar ze vielen bij mij op schoot allemaal in slaap.. 

En slapen is wat ik nu ook ga doen. Stay tuned, morgen komt deel 2!

To Be Continued....